AFSTUDEERWERK | isabellastory

07 07 2023

Eindexpositie op Breitner Academie.

Een waardevolle gebeurtenis, waar veel publiek mijn werk begreep en complimenteerde.

Dit is toch waar je het voor doet.

23 06 2023

De laatste dag om aan de stoelen te werken.

De stoelen die zijn gemaakt zijn onbewust een concept geworden waar ik op voorhand niet mijn bedoelingen bij had. De kijker zal vragen krijgen. ''Is dit een stoel waar ik op kan zitten?'', ''Is het nou een kunst object of design?'', ''Wat voor materiaal is dit?''

Deze vragen zijn behandelde ik al op mijn studie tijdens het HMC. Wat is kunst? En wat is toepasbare kunst? Wanneer wordt iets gezien als design, of kunst?

De vrijheid die ik voor mijzelf heb gecreëerd door het creëren van stoelen op intuïtie was een heerlijk proces. Het voelde alsof ik mijn eigen regels stelde en hierbij zelf kon bepalen wat paste en wat niet. Deze vrijheid resulteerde in een proces waar ik van heb kunnen genieten, zonder te streng voor mij zelf te moeten zijn. De serie bestaat uit meerdere stoelen, waar ambacht en techniek een grote rol in heeft gespeeld. Dit is terug te zien in de verschillende materialen. De vormgeving is gebasseerd op mijn moment opname met het object. Het langzaam bekijken, overwegen en vergelijken met bestaande stoelen gaf mij een stappenplan. Een stappenplan dat voor mij helder werd door de tijd heen.

De titel en catalogus tekst:

Stoelen.

De hedendaagse kunst in musea wordt lastig verstaan.
Uren praten over op elkaar gestapelde bakstenen met kleurverschil waar een theezakje boven hangt.
Waar een te uitgebreide,
begeleidende tekst in moeilijk
en uit de hoogte taalgebruik het concept probeert uit te leggen.
Maar komt het over?

‘’Waarom kan kunst niet meer gewoon mooi zijn?’’

Ik mis de schoonheid in hedendaagse kunst,
naar mijn idee hanteren we minder techniek en ambacht in kunst,
het belangrijkste is niet meer de schoonheid,
maar het concept.

Ik zou kunnen doen alsof ik veel concepten heb en die uit mijn duim zuigen,
maar het concept is voor mij irrelevant.
Ik wil puurheid,
lol in het maken
en gewoon weg beslissingen nemen in vorm
en uitstraling.

Door de ervaringen van afgelopen jaren
vanuit het Hout en Meubileringscollege en
de Breitner Academie samen te voegen
met alle stages
en het exchange program in New York
ben ik rijk aan kennis.
Dit laat ik terugzien in materialen, composities, ontwerpen, kleuren
met ambacht en techniek.

Meerdere stoelen in verschillende smaken,
want over smaak valt niet te twisten.
Waarom stoelen?
Gewoon,
dat vind ik mooie objecten.

Klaar voor de expositie!

15 06 2023

De nieuwe stoel, de laatste stoel. De nummer 12.
Een onderstel weer gekocht bij de kringloop, waar ik de rugleuning en het zitvlak ga vervangen door twee schijven van keramiek. Deze komen ook terug in een andere stoel, waardoor de cirkel weer rond is.

Stoel met keramieke schijven.

08 06 2023

Hoe zit het? Wat heb ik nog nodig qua aanpassingen? Wat moet er nog gebeuren? Even alles bij elkaar geplaatst en gekeken naar kleuren, dynamiek tussen de stoelen, verhoudingen, hoogtes, hoe ga ik het exposeren.

Het werkt heel goed om zo helder te krijgen wat ik allemaal heb geproduceerd en hoe alles samen komt. Een uiteindelijke selectie van 12 stoelen is het idee. De symboliek van het cijfer 12 is ook mooi. Niet dat ik hier verder op in wil gaan, maar het voelde als een teken dat het zo klopt. Hier onder zijn het er 11, concludeerde dat er nog 1 stoel mistte.

''Het getal twaalf wordt wel als het getal van perfectie gezien. Dit heeft waarschijnlijk ermee te maken dat 12 oorspronkelijk als grondtal werd beschouwd. Er zijn 12 maanden, 12 apostelen 12 uren per half etmaal.''

Testen: wat mis ik?

01 06 2023

Stoelen verder afmaken. Een stoel van papiermache en kippengaas, in een organische vorm. Ik mistte een massievere stoel. Dus heb er meteen twee gemaakt die aan elkaar gewaagd zijn qua vormgeving en kleur. Beide afgewerkt met gesso. Mijn inspiratie was:

Proces puschuim stoel.

10 05 2023

Voor de fotograaf gekozen voor een opstelling die ik uiteindelijk niet ga toepassen tijdens de expositie. Ik heb hiervoor gekozen, omdat de stoelen toentertijd nog niet af waren.

20 04 2023

Tussentijdse proefexpositie. Uitproberen hoe ik de stoelen wil exposeren. Hierbij heb ik vragen voor mijzelf beantwoord.

- Moeten de stoelen met de zitting naar elkaar toe of naar buiten?
Het familie gevoel wordt gecreëerd wanneer de zittingen naar elkaar toe staan. Dit nodigt ook minder uit om er op te gaan zitten.

- Hoe zorg ik ervoor dat ze niet op de stoelen gaan zitten?
De stoelen zijn een mengeling van stoelen - toepasbare kunst/design en niet stoelen - autonome kunst. De vraag ligt bij de kijker, zouden ze zelf er achter komen op welke stoelen ze kunnen zitten en welke niet? Ik wil dit open laten, en niet voor de kijker invullen. Dit maakt het spannend en geeft vragen. Wat is eigenlijk kunst? Wat is eigenlijk design? Wat is de scheiding tussen de twee?

- Welke dynamiek wil ik tussen de stoelen?
Ze moeten met elkaar communiceren door middel van de esthetiek. De vormgeving in kleur kan overeenkomen en zullen een conversatie aan gaan. Er missen nog stoelen die meer massief zijn, alles is nu open en licht. Massieve werken zouden een nieuw contrast geven.

Proef expositie.

13 04 2023

Nieuwe stoel. Een onderdeel gekocht bij de kringloop. Ook interessant om gebruik te maken van al bestaande stoelen, een nieuw leven geven, zonder dat je nieuw materiaal moet kopen. Duurzaamheid is een belangrijke kwestie wat betreft design.

In de kunst wordt vaak gebruik gemaakt van materialen die niet in het duurzame plaatje passen. De volkskrant schreef hier een artikel over.

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/raad-voor-cultuur-adviseert-culturele-sector-minder-kunst-te-maken-om-duurzaamheidsambities-waar-te-maken~b47e1367/?referrer=https://www.google.com/

Proces stoel, metaal en gipsverband & gips.

06 04 2023

De nieuwste stoel in het rijtje, besloten dat ik na deze stoel, na overleg met Karen en Marije, om mijzelf te gaan verdiepen in een ander materiaal. Besloten dat het Keramiek wordt. Dit past goed bij mijn gevoel voor esthetiek. Het proces zal hier wat langer duren en hier mag ook meer tijd in zitten. De kwetsbaarheid en fragiliteit is een terugkerend thema.

Hieronder zie je hoe ik zo'n ontwerp proces doorga. Dit houd in schuiven, verplaatsen, positioneren. Verhoudingen van de maatvoering. Ook werk ik met papier om te kijken om dit visueler te maken.

Proces stoel ontwerpen, kijken, schuiven, beslissen.

Mijn begeleider Marije heeft voor mij op Art Rotterdam een kunstenaar gezien die werkt met houten objecten. Zijn werk heeft een bepaalde esthetiek die ik prettig vindt om naar te kijken. De kracht van de herhaling.

In dit werk heeft hij gebruikt gemaakt van diversen houtsoorten waarbij hij zeer bewust is van zijn materiaal gebruik. Hij beschrijft van elk onderdeel waar hij het vandaan heeft. Hij laat het materiaal spreken, waarbij hij de vorm heeft gemanipuleerd.

Maurice Meewisse.
https://www.mauricemeewisse.com/hardware-industrieelektronik-47-isolators/

Expositie op Art Rotterdam.

23 03 2023

Na de groenlicht presentaties ben ik vrijwel direct begonnen met produceren van stoelen. Na bijna 3 maanden heb ik toch al een aantal bijna af. Het grove ontwerp is waar ik nu genoegen mee neem. De afwerking laat ik nog open. Deze vrijheid in het proces ervaar ik als heel prettig.

Opvallend vind uit mijn ontwerpen is dat de vraag of je er op kan zitten overkoepelend is. Het vraagstuk 'Is het toepasbare kunst of autonome kunst?' kan ter discussie worden gesteld. Een onderwerp waar ik geïnteresseerd in ben.

Selectie stoelen tot nu toe.

16 03 2023

Mijn proces verloopt vloeiend. Tijdens het maken van de stoelen ben ik in mijn element en voel ik mij vrij in de keuzes die ik maak. De keuzes zijn weloverwogen en met de tijd en soms in samen spraak met andere leerlingen besloten.

Door te starten met modelletjes en keuzes in het materiaal wat mij bekend is, groeide mijn zelfvertrouwen in mijn ontwerpende oog en gevoel voor esthetiek weer terug.

De groenlicht presentaties gehaald door middel van deze manier van exposeren. De ruimte ingericht met mijn modelletjes en dummy;s van de afgelopen 8 jaar. Hierbij gaf ik een statement mee in tekst vorm die ik voordroeg.

Waar moet ik beginnen? Laten we beginnen bij het begin.
Daar gaan we dan.

Het begin.

Pratt Institute – New York
16 februari 2022

I really love the fact that it is put on a plate. It feels to me like that there is thought about the composition of the pieces clay. It seems to me that there is a theme about this work. Something like food waste. Beautiful how it all works together.

‘A piece of Shit’. De titel van dit werk. Op een bord neergegooide klei, waar geen enkele beslissing is overwogen. Ohja en dan gepresenteerd alsof het een conceptueel kunstwerk was van hoge waarde. Op een sokkel. In een White Cube.

‘You really did that?’ ‘Omg, didn’t expect that, that’s a cool topic.’

Het bracht mij tot een nieuw inzicht. Het maakt helemaal niet uit wanneer een werk geen concept heeft. Als het gepresenteerd wordt, zal men zelf een concept bedenken. Door de vorm, het materiaal, de kleur, de presentatie…

Dus alleen personen die hiervoor onderwezen zijn kunnen conceptuele kunst begrijpen? En als je het niet begrijpt, is het ook niet eens meer mooi om naar te kijken?

De wc-pot van Duchamp. ‘Yes, definitely bold move.’ Het gaat om het verhaal! Maar, is begrijpen van een verhaal van iemand die je niet kent niet heel lastig als je niet begrijpt hoe dit moet?

Waar moet ik beginnen?

Het begin.

De kunst in musea wordt lastig verstaan. Door mezelf, een bijna afgestudeerd kunstacademie opgeleid volwassene. Maar, niet door iedereen, want de kunstelite. De pief van de kunsten, die begrijpen het wel. Tenminste, ze doen misschien alsof? Ja, uren praten over de op elkaar gestapelde baksteken met kleurverschil waar de titel ‘The act of doing it.’ boven hangt. Waarbij een te uitgebreide begeleidende tekst het concept van de kunstenaar probeert uit te leggen in te moeilijk en uit de hoogte taalgebruik. Focus op vaak zeer maatschappelijke en hedendaagse thema’s. Begrijp me niet verkeerd, hartstikke mooi! Maar komt het over?

‘’Waarom kan kunst niet meer gewoon mooi zijn?’’

Het concept is voor mij irrelevant. Die bedenken ze er toch zelf wel bij. Waarom niet iets maken wat gewoon mooi is? Wanneer er schoonheid te herkennen is, zal de aandacht worden getrokken door niet-elite personen. Die moeten we juist hebben! De afstand tussen kunst en de maatschappij wordt steeds groter. Terwijl het nu juist belangrijk is om kunst in te zetten om problematische thema’s met een zachte hand uit te kunnen leggen.

Het begin.

Breitner Academie - Amsterdam
12 januari 2023

Het afstudeerwerk. In het begin legde ik mij meer op dan waar ik nou eigenlijk mee bezig wil zijn. Ik zou kunnen doen alsof ik veel concepten heb en die uit mijn duim zuigen. Maar nee, dat ga ik niet doen. Ik wil puurheid, lol in het maken en gewoon weg beslissingen nemen, in vorm en in uitstraling. Het werk zal voor zichzelf kunnen spreken. Namelijk, het is duidelijk wat je ziet. Meerdere stoelen in verschillende smaken, simpel. Waarom stoelen? Gewoon, vind ik mooie objecten.

Het begin en einde van mijn studies bijeenvoegen. De kennis van afgelopen jaren vanuit het Hout en Meubileringscollege en de Breitner, samen met alle stages en het exchange program in New York ben ik rijk aan kennis. Dit wil ik terug laten zien in materialen, composities, ontwerpen, kleuren en technieken. Ambacht. Het wordt mooi, het einde.

Het wordt een mooi einde.

Het einde.

Groenlicht presentatie.

16 02 2023

Afstudeerwerk inspiratie afbeeldingen Dummy

Tijdens Art Rotterdam bij de OBJECT beurs veel inspiratie opgedaan door verschillende ontwerpers/kunstenaars.
De diversiteit in de materialen is opmerkelijk groot. Daarnaast was opvallend dat het gebruik van hardhout, tropische houtsoorten niet meer gebruikelijk is. Het gebruik van plaatmateriaal en MDF is populairder geworden. Maar ook het duurzaam denken in materiaalsoorten, zoals bijvoorbeeld restmaterialen. Dit wil ik meenemen in mijn proces.

Zie hieronder de foto's en bijgeschreven tekst die dienen als inspiratie in mijn proces.

Dummy inspiratie foto's.

26 01 2023

Afstudeerwerk
Leerjaar 4

Daar gaan we dan. Het laatste jaar.

Na mijn exchange program op Pratt Institute in New York was het weer even inkomen in de kunst. Ik had in mijn periode op Pratt een sterke mening over beeldende kunst en de kunstwereld ontwikkeld. Om met deze mindset het laatste jaar in te gaan viel mij zwaar.

Stukje van mijn hersenspinsels:

Het begon allemaal tijdens de fine art 'sculpture' course. Elke week moesten wij een kunstwerk produceren om de flow van ideeën te laten vloeien. Zo veel mogelijk feedback ontvangen en geven was een van de leerdoelen van dit vak. Heel leerzaam achteraf, doodvermoeiend toen. Tijdens elk werk, gepresenteerd alsof het in een museum geëxposeerd werd, gemaakt door de klasgenoten hebben wij feedback rondes gehouden. We bespraken de werken zonder dat de 'kunstenaar' hierbij informatie gaf. Informatie kon je geven door middel van een titel, maar pas op, want niet te veel informatie geven! Hierin ondervond ik een nieuwe manier van kijken naar kunst. Conceptuele kunst. Hele conceptuele kunst. Ik begreep er in het begin niet veel van, maar na een aantal lessen begon ik het te snappen. Het is een bepaalde manier van kijken en bepaalde symboliek herkennen en dit koppelen aan bijvoorbeeld thema's, gevoelens, situaties. Ik nam de vorm van dit soort kunst niet meer heel serieus. Een sterke aversie tegen dit soort kunst kwam op. Dus alleen personen die hier voor onderwezen zijn kunnen dit soort conceptuele kunst begrijpen? En als je het niet begrijpt, is het ook niet eens meer mooi?

Door middel van een performance heb ik mijn mening over kunst laten doorschemeren. Ik presenteerde een bord, volgekwakt met klei. Neergegooid en vervolgens niet meer aan gefriemeld. De leerlingen en de leraar gingen er op in. Ze zagen er hele thema's in. Na al het gepraat sloot ik af: 'A piece of Shit'. Waarna ik kort toelichtte dat wanneer het concept totaal niet aanwezig is, er toch associaties komen met een vorm of materiaal Dit vond ik interessant. Je hebt helemaal geen concept nodig.

Deze gedachte wil ik onderzoeken in mijn afstudeerwerk. Het hebben van geen concept, maar esthetiek. Want die is volgens mij een beetje verloren gegaan door de komst van conceptuele kunst.

Hieruit volgde mijn werktitel: ''Waarom mag kunst niet meer gewoon mooi zijn?''

Dummy woordweb: Hersenspinsels op papier

Opstartende fase voor onderzoek, maar ook thema Atelier.

Na een aantal snel voorbij gevlogen eerste weken, voelde ik toch de noodzaak om stappen te zetten. Het voelde lastig en zwaar. De druk van het afstuderen is niet niks. Ik besloot om terug te gaan naar mijn roots, het meubelmaken. Tijdens de voorgaande leerjaren heb ik dit gemist, de lol in het maken weer terug zoeken. Besloten om mijn focus te leggen op het oudste meubel: de stoel.

Tijdens het eerste presentatie moment, waarbij je je onderzoek, stage en atelier in beeld bracht voelde ik veel weerstand. Ik was onzeker, bang om te falen en niet eens met waar ik nu sta. Dit uitte in een moeilijk gesprek. Waar ik conclusies uit trok en aan heb kunnen werken.

Presentatie moment: Onderzoek - Atelier - Stage

Feedback

Na het feedback moment pakte ik door in mijn oude ideeën. Zie hieronder:

Dummy ideeën concept stoel.

Ik zat vast.
Nog steeds vast.
Voornamelijk door de grote aversie die ik nog steeds voelde tegen conceptueel werken, maar dit is wel wat er van mij verwacht wordt, op de Breitner... De knop ging om, en ik dacht, het is mijn laatste jaar, ik ga doen wat ík wil en niet wat de school van mij verwacht. En dat was stoelen ontwerpen. Meerdere stoelen. Gewoon die ik mooi vind en leuk vind om te maken. Terug naar het duidelijke en heldere gevoel wat ik voelde op Pratt, wanneer het concept niet aanwezig is, komen er toch wel associaties met een concept, als de beschouwer daar behoefte aan heeft.

Lol terug krijgen in het ontwerpen en uitvoeren.

Hieruit volgden wat schetsen. Deze schetsen waren uitgangspunten voor de modelletjes in 3D die ik heb gemaakt.